Vanochtend had ik Talking to Strangers uit, van Malcolm Gladwell. In een mooie audio productie, met fragmenten van interviews er tussendoor, een beetje vormgegeven als een podcast. Ik wilde er een review over schrijven maar was nog een beetje aan het piekeren.. waar ging dit boek nou echt over? Misverstanden? Bedrog? 

Vanmiddag ging ik nog even een paar boodschapjes halen. Ik zag een mooi plekje, naast een kleine auto waar nog een vrouwtje achter stond. Ik moest er omheen draaien, en stond daardoor wat scheef in het vak, met de voorkant dicht bij een boom. Ik wachtte in mijn spiegel tot de mevrouw weg zou lopen, zodat ik beter kon parkeren, licht mopperend (‘mevrouw, wat doet u daar, kunt u even opzij gaan!’) in mijn hoofd, maar ze bleef staan. Ik liet het maar zo, en stapte uit. “U staat helemaal op de weg!” riep ze. Mijn eerst reflex was om haar boos te zeggen dat ze in de weg stond bij het parkeren, maar ik dacht aan ‘Talking to strangers’ en schakelde meteen om. “Ja dat is wel zo, maar ik kon niet goed parkeren wegens die boom”. Ze vertelde dat haar auto op die parkeerplaats een keer was aangereden, niemand had wat gezien, en daarom wilde ze me waarschuwen. “U staat helemaal op de weg, er rijd zo iemand tegenaan”. Ik gaf haar helemaal gelijk en zei dat ik mijn auto beter ging zetten. “Zal ik even kijken bij die boom voor u, zodat u daar niet tegenaan gaat?” Nee hoor dat hoefde niet van mij, ik bedankte haar hartelijk voor het meedenken en ik zette de auto een stukje naar voren. 

Een interview met de schrijver Michael Lewis, die je wellicht kent van Moneyball, Flash Boys, The Big Short, en meest recent The Fifth Risk. Ik zal bij deze eer doen aan de term kladblok voor deze verhalen; wat viel mij op aan zijn verhaal.

Begin je voor een boek met een idee of met een persoon? Meestal met een idee, zoals ‘arme honkbalploeg verslaat de rijken met slim systeem’. Het is alleen wel altijd zo dat je een persoon, een karakter nodig hebt om het verhaal via te vertellen. In zijn nieuwste boek (nog niet uit, “I still need to write 10,000 words”) the Premonition ging hij voor het eerst wél uit van een karakter, namelijk een aantal mensen die de crisis rondom een aanstaande pandemie zagen aankomen. 

De officiële titel van deze talk is “Why do we fear innovation?” maar het ging over veel meer aspecten van innovatie dan alleen die angst. Lastig om een gesprek van een uur samen te vatten, wellicht wordt dit een wat lang stuk, maar ik vond het erg goed en het is ook om het voor mezelf een aantal punten vast te leggen. De vorm was vraag-antwoord, en behalve Harari was ook actrice & neurowetenschapper Mayim Bialik aan het woord.

Welke veranderingen zie je door de pandemie? Vooral het inzicht in wat het belang is van menselijk contact. Menselijke aanraking en (niet-technologische) interactie is niet te vervangen. En mensen gaan na deze pandemie weer gewoon knuffelen, net zoals we na de AIDS epidemie ook nog steeds seks hebben. 

Altijd fijn, een bijna sci-fi achtige sessie over de toekomst van openbaar vervoer, in dit geval over de Virgin Hyperloop. Dit is een soort ‘vacuumtrein’, waarbij je in capsules zit voor ongeveer 20 personen, in een treintje dat door een buis schiet met snelheden tot 1000 km/uur. 

De sessie ging over het ontwerp van de hele ervaring van zo’n reis. Hoe zorg je er voor dat iedereen zich prettig, veilig en vertrouwd voelt. Een unieke kans om op dit moment helemaal opnieuw na te denken over dit soort openbaar vervoer. En dit doet het virtuele panel vanuit 3 kanten:

• Geluid. Voor het eerst is de geluids-ervaring van een vervoermiddel niet meer bepaald door het geluid van het vervoermiddel zelf. Geen motoren, geen rails. Dus je kan met geluid zorgen voor een rustgevende sfeer aan het begin van de reis, en meer energie aan het einde. 

Een tweegesprek tussen Werner Vogels, CTO van Amazon, en Jeff Lawson van Twilio.

Zoals Erwin Blom ook al zei over deze sessie: Soms hoor je vooral bekende dingen, maar is dat toch nuttig om te horen omdat het je gedachten sterkt, of omdat er nieuwe voorbeelden of inzichten komen. 

Natuurlijk, ieder bedrijf draait steeds meer om de software van dat bedrijf. Je kiest je bank niet omdat het een fijn kantoor heeft, maar omdat de app lekker werkt, en regelmatig vernieuwd wordt. De kunst voor bedrijven is om wendbaar te zijn en het contact met de klant te houden, ondanks de natuurlijke neiging om dat contact te beperken tot de sales & support medewerkers. Vooral product managers kunnen hierin een rol spelen door gaten in die muur te slaan, en de juiste gecontroleerde contacten met bijvoorbeeld het ontwikkelteam te faciliteren. Scherm ze niet altijd af!